Het is een wens van velen: samenzijn met een geliefde die je helemaal begrijpt. Dat je gewoon jezelf mag zijn en nog steeds geweldig gevonden. Ondanks alle gebreken die je hebt, waarvan je ze zelf hebt omarmt of nog niet helemaal, maar ‘working on it’ bent. Het is het plaatje wat ons al klein kind al wordt voorgeschoteld: kijk, lieverd: hier moet je naartoe. Dit is het ultieme in een partner relatie. Je mag helemaal zijn wie je bent. Daarom roepen we het ook zo hard: ik wil gewoon mezelf zijn!

In de werkelijkheid valt het niet mee.

Maar…Het valt ook niet tegen. Genoeg te vissen in de poel, genoeg te proberen, daten, kijken, flirten, spelen of trouw aan te zijn. Heb je er weleens bij stilgestaan, dat het pad wat jij bewandeld op de route van Liefdes-Land misschien niet eens het pad is wat bij jou past?

Wat past nou eigenlijk werkelijk bij jou

Wat ik denk dat helpt, om erachter te komen welke richting je in elk geval op loopt, is dat jij enig idee hebt hoe jij liefdesrelaties voor jezelf graag zou willen of wensen.

We kennen allemaal de geconditioneerde versie van huisje boompje beestje (en/of kinderen) en we kennen ook allemaal het ertegen afzetten. Maar wat zit er allemaal wel niet voor moois tussenin? Misschien pas jij daar wel prima in en is dat een weg die het onderzoeken waard is. Misschien is jouw ideale relatie wel helemaal niet het ideaal van velen, maar geweldig voor jou. Misschien….weet je het zelf niet eens echt, omdat je nog nooit met je aandacht er goed en wel naartoe ging.

Hoeveel aandacht heb jij eerlijk ooit gericht op het onderzoeken in slow-motion?

Echt goed kijken en luisteren naar wat jouw diepste verlangens zijn

in het beleven van een relationele verbinding met een ander?～V

Geef het eens wat persoonlijke aandacht

Een relatie is naar mijn idee iets waar je in onze maatschappij in vrijheid voor kiest. Het beeld wat jij ervan hebt bepaald volgens mij dan ook wat en wie je hierin aantrekt. Is het beeld er één precies zoals de norm van je omgeving, dan is dit ook wat er op je af zal komen. En waar jij je dan onbewust ook toe aangetrokken voelt.

Inhoud boven vorm

In mijn praktijk zeg ik vaker: kies inhoud boven de vorm. Wat ik hiermee bedoel, is dat het belangrijk is te weten wat je wilt, boven hoe je het wilt. Zoals in een relatie: hoe open sta je voor de ander en in welke mate? Moet het je spiegelbeeld zijn met vele raakvlakken of heb je  liever een aanvulling op jezelf in die mate waar je zelf geen weet van hebt? Is het belangrijk voor jou dat je alles samen doet en/of hoe de ander jou adoreert en begeert of vind je een autonoom bestaan in rust en ruimte waarin je soms samenvalt fijner? Of wil je helemaal niet kiezen….ach waarom zou je? ?

Wanneer de inhoud van jouw liefdes-wens-in-relatie je helder is,

dan wordt de vorm hoe je het beleeft minder belangrijk.～V

Denk er maar eens over na: we zijn zo vaak teveel bezig met de vorm, de HOE iets is ingevuld, boven dat waar het werkelijk over gaat. Als je meer gericht bent op de WAT en de WIE, dan vallen vele vorm-technische dingen ineens veel minder op in de formule. Zoals bijvoorbeeld:

• Monogaam of niet-monogaam;
• Exclusief of Gedeelde aandacht
• Single versus al met iemand die ook belangrijk is;
• Fulltime of Parttime beschikbaar;
• Wel of niet samenlevend;
• Ver weg of Dichterbij;
• Met of Zonder kinderen en in welke samenstelling dan ook….

Het gaat jou dan, in dat geval, om de mens achter de het verhaal. De inhoud telt boven de vorm voor jou.

(Disclaimer: Natuurlijk zijn er altijd harde scheidslijnen van normen & waarden en dealbreakers….maar dat is een ander pad en een ander verhaal ?)

Gewoon jezelf zijn, valt samen met elkaar

Het is volgens mij een proces van lekker blijven wandelen op verschillende paden. Een mens is dynamisch, waarom moet je weg vast liggen? De route blijft misschien wel ongewijzigd: De liefde als het hoogste goed. Het klinkt misschien wat cliché, maar de liefde die je voor jezelf hebt is hierin niet onbelangrijk. Voor mij gaat het in een liefdesrelatie meer over samenvallen dan perfecte ideale partner zijn. Dus samenvallend met mezelf betekent dat het niet altijd hoeft te klikken met of vòòr de ander. Het hoeft ook niet een chemische magische reactie te zijn op alles wat wel of niet verenigbaar is. Het hoeft ook niet persé te evolueren, te groeien, te ontwikkelen…zodat het beter past. Alsof een van ons verder is dan de ander, meer onderwezen is of heaven forbid…er al aan voorbij. Er zullen altijd verschillen zijn. Volgens mij gaat het daar juist om ?

Hou je oprecht van jezelf, dan verwacht je niets van je levenspartner(s).

Je wens zou kunnen zijn dat het goed samenvalt, het grootste gedeelte van de tijd fijn is.

✨～V

Ik denk oprecht, dat als meer mensen aandachtig zouden kijken naar zichzelf en hun eigen pad, de route van de ‘ideale liefdespartner’ zou wijzigen naar ‘goed samenvallend met elkaar’.

Zullen we het samen eens laten vallen, in een magische ontmoeting met jouw ziel? 

Vond je dit artikel interessant? Dan zit hier misschien ook wat voor je bij!