Eigenwijs

Nu is taal natuurlijk wel iets waar eindeloos mee gespeeld mag worden. Dat maakt woordspelingen ook zo leuk en grappig. Toch merk ik steeds vaker dat ik in de social media berichten met ont-haasten, ont-moeten, eind-&-loos ont-zettend on-zin-nig begin te vinden. Het valt me ook op, dat er allerlei waarde aan ontleend wordt, die kant noch wal meer raakt. Zo wil ik het woord eigenwijs even onder de loep nemen. Als je dit woord uit elkaar trekt, krijg je eigen-wijs. Wat dan spiritueel gezien veelvuldig wordt toegepast en zelfs toegejuicht als dat je eigen wijsheid in je actief is. Of dat het een innerlijke weg is die gevolgd dient te worden. Dat eigen-wijsheid iets is wat bejubeld mag worden want het is immers joúw wijsheid die zich wil uiten. Ja ja….

Het zal je inmiddels helder zijn: Ik heb hier een oordeel op. Hoezo is eigenwijs ineens wijsheid? Nou zit je niet te wachten op een dikke van Dale uitleg, dus die laat ik achterwege, maar wat is de functie van eigenwijsheid?

Dus op naar zielenland om eens de vraag te stellen waar de oorsprong ligt en de bedoeling van deze vaardigheid in ons menselijke zielentraject.

Tijdelijke eigenwijsheid

Eigenwijsheid is wat wij in onze kindertijd in ons hebben om te ontdekken waar grenzen liggen. We willen onderzoeken wat we zelf op onze eigen manier kunnen doen, zetten hier steevast soms in door (sommige minder eigenwijsjes haken af en worden trouwe volgers en observerende types). Als deze eigenwijsheid niet beloond wordt of bekritiseert kun je als ontwikkelend mens in mini-vorm een paar kanten op: of je houdt vast aan je eigenwijsheid en zet je af tegen deze onwenselijke reactie van buitenaf, òf je omarmt in openheid andere mogelijke vormen van een bepaalde (niet perse goede) uitkomst. Waarna de ketting weer opnieuw mag beginnen op een ander onderwerp. Zo ontwikkelen we ons als mens totdat we volwassen en bewust genoeg zijn (althans, dat is het beeld wat we als ziel voor ons zien) om al die bewijsdrang los te laten. Eigenwijsheid groeit uit naar Zelfbewust zijn, Gezonde kennis van zaken, Oplossingsgerichtheid, Observeren, Onderzoekend of Daadkracht. Of niet. En wat betekent dit dan?

Grow up!

Volwassenen die zich nog steevast vasthouden aan hun eigenwijze vaardigheid en er meestal zelfs trots op zijn, zijn eigenlijk onvolwassen kinderzielen die zich nog niet volledig gezien of gehoord voelen. En dit moet bewezen worden volgens inmiddels volwassen principieel gedrag van ‘kijk mij eens eigenwijs zijn en doen wat ik denk dat moet hoewel de rest van de wereld denkt van niet’. Dwarsliggers, onbehouwen en overdreven principe-gevoelige mensen zijn hierin te herkennen. Maar ook: spirituele goeroes die zeggen wijsheid in pacht te hebben, managers met een autoritaire stijl, leraren en docenten die ‘stof’ op een vast omkaderde manier willen aanbieden en ouders die alles wat hun kinderen op hun onnavolgbare eigen manier willen doen afkeuren.

Herkenbare reacties op volwassen eigenwijzen zijn: ok laat maar gaan, zo is hij/zij nou eenmaal, zometeen komt hij/zij er wel achter en/of ik bouw wel wat extra tijd/ruimte/energie/moeite in om het straks recht te zetten. Al met al faciliterend in de zogenaamde ‘wijsheid’ van het ‘zelf’ van de ander.

Wat is wijsheid?

Het is niet wijs om eigenwijs te zijn als volgroeid mens met eigen keuzes. Je kunt ook bewust ervoor kiezen open te staan voor een meer wijze benadering. Die benadering staat niet vast, want -en dit is schokkend voor veel eigenwijzen- er zijn meerdere wegen die leiden naar Rome.

Nu klink ik misschien wel ietwat geagiteerd in dit artikel. Dat komt voort uit het inzicht dat ook ik behoorlijk eigenwijs kan zijn ten koste van mooie verbindingen. Het is geen kwaliteit eigenwijs te zijn. Daar zit namelijk veelal een pijn uit een ongelukkig gevoel waarin je voelt dat je alles alleen moet doen en niemand jou echt begrijpt. Dus in feite zou je daar je aandacht op moeten richten. Dan is je eigenwijsheid niet meer nodig en verplaatst het zich naar ontwikkeling en groei. Persoonlijke macht verkrijg je niet door het ‘my way or the highway’ te doen. En het zien van verzachtende mooie boodschappen, in woorden die een feitelijk andere betekenis hebben. Dat is geen spelen meer met woorden, maar schuilen erachter. Waarom zou je? Als je openlijk tot uiting brengt, dat je de weg niet helemaal begrijpt, ziet of weet te bewandelen, zijn er talloze manieren en mensen die bereid zijn jou te begeleiden daar waar je zijn moet.

Daar waar eigenwijsheid verwant is aan pijnlijk koppig bewijzen dat jouw manier de beste is, belichaamt op je eigen manier juist ware authenticiteit .~ V

Welke kies jij? Ik ben benieuwd naar je reactie!

Share This